सुबोध भावेनी काल “हर हर महादेव” चित्रपटाची घोषणा करणारी पोस्ट टाकली आणि एकंच हाहाकार मजला. फेसबुकवरील मावळे मंडळींनी डोळ्यात सुरमा घातलेल्या भाव्यांवर चहू बाजूने हल्ला चढवला. एकच कापाकापी सुरु झाली. या धुमश्चक्रीत कोणीतरी भावेंना “तू राम रहीम आहेस!” अशी पण टपली मारुन मोकळं झालं!

राज्ये चिरकाल टिकून साम्राज्ये कशी बनतात? सातवाहन, चालुक्य, गुप्त, मौर्य ही साम्राज्ये खऱ्या अर्थाने “साम्राज्ये” का होतात? बऱ्याच वेळा हा प्रश्न मनाला सतावतो. पण त्याचे उत्तरही सोपे आहे! आपल्या समोर आहे तरीही दडलेले आहे! युद्धाच्या रम्य कथा, तहाची कंटाळवाणी कलमे या साऱ्यांच्या मागे लपलेले आहे. ते आवरण बाजूला केलं की उत्तर स्पष्ट होतं – राज्याचे अर्थकारण!

इ.स.पूर्व पहिल्या शतकात सुरु झालेला हा प्रवास, इ.स. १२ व्या शतकपर्यंत मंदिरांचं स्थापत्य विकसित करणारा ठरला. एका छोट्या “देवगृहात” होणारी अग्नीची उपासना एका “देवालयात” अथवा “प्रसादात” होणारी एखाद्या देवतेच्या मूर्तीची उपासना हा प्रवास अचंबित करणारा आहे.

A true account of the Evolution of an Insignificant Nomad in the continuous company of Giant Mountains!! Read on for more!!

Of words with waves and conversations with the Sea! Of talks with the ocean and unforgettable memories for me!

गजेंद्रगडवरून रोण या गावी जाणाऱ्या रस्त्यावर सापडलं एक अगदी छोटंसं गाव. दिसायला छोटंच , मंदिरांनी, मूर्तींनी आणि बारवांनी नटलेल्या या गावाचं नाव – सुडी!

श्रावण महिन्याचा तिसरा आठवडा संपता संपता वेध लागतात ते गणेश चतुर्थीचे! गणपती बाप्पाचे! महाराष्ट्राच्या लाडक्या दैवताचे! पेशवेकालीन गणेश मंदिरांचा एक आढावा!

पहाटे साडे पाचला पाचाडला एसटीतून उतरल्यावर आपली नजर समोरच उभ्या असलेल्या एका डोंगरावर खिळते. अंधुक प्रकाशातही त्याचं ते महाकाय रूप आपल्याला आकर्षित करत. आकाशात चढलेला तो डोंगर, त्याचे उभे काळेकभिन्न ताशीव कडे, दीड गाव उंच असलेला हा डोंगर समोर पाहताचक्षणी ओळख पटते! छत्रपतींचे द्रष्टे बोल कानात घुमू लागतात – “तख्तास जागा हाच गड करावा!”

लिंगाणा!

शिवछत्रपतींच्या लाडक्या रायगडाचा अंगरक्षक, बोराट्याच्या नाळेचा पहारेकरी, सह्याद्रीचा मूर्तिमंत रौद्ररूप धारण केलेला असा हा सुळकावजा किल्ला! जवळ जवळ ६५० फुटी शिवलिंगच जणू! समुद्र सपाटी पासून २९६९ फूट असलेला, गगनास भिडलेला, बुलंद, बेलाग, दुर्गम असा हा गड! मित्रांना मित्र आणि शत्रूला भयावह शत्रू वाटणारा, प्रथमदर्शनी धडकी भरवणारा आणि माझा आवडता असा हा लिंगाणा किल्ला! म्हणूनच अरुण सरांनी विचारल्यावर मी विनाविलंब उत्तर दिले, “होय सर! मी नक्की येणार!”